Literatuur of Lectuur?
Wat maakt literatuur, literatuur? Wanneer is een boek literatuur? Wat is lectuur en wat is het verschil?
Spijtig genoeg kan ik deze vragen niet beantwoorden omdat ik het zelf ook niet helemaal begrijp. Wat ik wel weet is dat lectuur een categorie boeken is voor de entertainment van bijvoorbeeld tieners (volwassenen ook maar meestal geven ze het niet zo snel toe). De verhaallijnen zijn niet zo complex en het loopt op chronologische volgorde. Lectuur lees je voor je ontspanning, het zijn boeken waar je niet over na hoeft te denken, alles is duidelijk en het is gewoon daar.
En als lectuur zo simpel is betekend het dan ook dat literatuur een onmogelijke categorie is waarbij je van het ene moment naar het andere gaat zodat je er niets meer van begrijpt?
Nee, ik heb niet zoveel ervaring met literatuur maar ik weet wel dat het niet moeilijk is (tenzij je een boek neemt uit 1800 als je twaalf bent, want je moet wel boeken lezen die geschikt zijn voor je leeftijd's categorie). Natuurlijk kom je niet zo makkelijk door een literatuur boek als door bijvoorbeeld een lectuur boek maar dat betekend niet dat het het niet waard is. Nadat ik De Passievrucht* uit had heb ik er minimaal een uur over nagedacht, ik had gewoon te veel vragen.
Of een boek literatuur of lectuur is kan je op zes manieren achter komen. Namelijk door naar de volgende punten te kijken: taalgebruik, perspectief, tijdstoverstijging, opbouw of structuur, leereffect en het verhaal verloop.
Ik hoeft maar twee van deze manieren te bespreken dus dat zal ik ook doen.
Laten we beginnen met het verhaal verloop. De Passievrucht heeft een erg verrassende verhaallijn. (Spoiler alert!) Het was bijvoorbeeld niet bij me opgekomen dat de vader het had gedaan, het is erg knap gedaan. Ik had best wel veel vermoedens maar nooit dit. Deze ontdekking brengt mij op de volgende vraag namelijk, waarom? Als lezer weet je dit niet want je weet net zoveel als de hoofdpersoon, Armin, bijna niets.
De opbouw van het verhaal is niet chronologisch. Er zitten minimaal tien flashbacks in, deze zijn er om de lezer van het hele verhaal bewust te maken. Bijvoorbeeld, Armin bladert door oude foto's van Monika en denkt terug aan die tijd. Oftewel een flashback. Dit kan je ook zien als een verhaal in een verhaal. Het boek ik geschreven vanuit Armin zijn perspectief, de flashbacks zijn herinneringen aan het verleden. Ze zijn niet geschreven alsof ze worden verteld ze worden geschreven alsof jij alles vanuit zijn ogen ziet, zijn emoties en zijn gevoelens.
Door deze manieren van vergelijking kwam ik tot de conclusie dat De Passievrucht eerder literatuur is dan lectuur.
* (A/N: Voor degene die het boek niet gelezen hebben het gaat over een man (Armin) die ontdekt dat hij zijn hele leven al steriel is. Maar hij heeft een zoon van 13. Armin is gefocust uit te vinden met wie zijn 'vrouw' (ze hadden een relatie maar ze geloofde niet in trouwen), Monika, het gedaan heeft.)
~ Elise
Spijtig genoeg kan ik deze vragen niet beantwoorden omdat ik het zelf ook niet helemaal begrijp. Wat ik wel weet is dat lectuur een categorie boeken is voor de entertainment van bijvoorbeeld tieners (volwassenen ook maar meestal geven ze het niet zo snel toe). De verhaallijnen zijn niet zo complex en het loopt op chronologische volgorde. Lectuur lees je voor je ontspanning, het zijn boeken waar je niet over na hoeft te denken, alles is duidelijk en het is gewoon daar.
En als lectuur zo simpel is betekend het dan ook dat literatuur een onmogelijke categorie is waarbij je van het ene moment naar het andere gaat zodat je er niets meer van begrijpt?
Nee, ik heb niet zoveel ervaring met literatuur maar ik weet wel dat het niet moeilijk is (tenzij je een boek neemt uit 1800 als je twaalf bent, want je moet wel boeken lezen die geschikt zijn voor je leeftijd's categorie). Natuurlijk kom je niet zo makkelijk door een literatuur boek als door bijvoorbeeld een lectuur boek maar dat betekend niet dat het het niet waard is. Nadat ik De Passievrucht* uit had heb ik er minimaal een uur over nagedacht, ik had gewoon te veel vragen.
Of een boek literatuur of lectuur is kan je op zes manieren achter komen. Namelijk door naar de volgende punten te kijken: taalgebruik, perspectief, tijdstoverstijging, opbouw of structuur, leereffect en het verhaal verloop.
Ik hoeft maar twee van deze manieren te bespreken dus dat zal ik ook doen.
Laten we beginnen met het verhaal verloop. De Passievrucht heeft een erg verrassende verhaallijn. (Spoiler alert!) Het was bijvoorbeeld niet bij me opgekomen dat de vader het had gedaan, het is erg knap gedaan. Ik had best wel veel vermoedens maar nooit dit. Deze ontdekking brengt mij op de volgende vraag namelijk, waarom? Als lezer weet je dit niet want je weet net zoveel als de hoofdpersoon, Armin, bijna niets.
De opbouw van het verhaal is niet chronologisch. Er zitten minimaal tien flashbacks in, deze zijn er om de lezer van het hele verhaal bewust te maken. Bijvoorbeeld, Armin bladert door oude foto's van Monika en denkt terug aan die tijd. Oftewel een flashback. Dit kan je ook zien als een verhaal in een verhaal. Het boek ik geschreven vanuit Armin zijn perspectief, de flashbacks zijn herinneringen aan het verleden. Ze zijn niet geschreven alsof ze worden verteld ze worden geschreven alsof jij alles vanuit zijn ogen ziet, zijn emoties en zijn gevoelens.
Door deze manieren van vergelijking kwam ik tot de conclusie dat De Passievrucht eerder literatuur is dan lectuur.
* (A/N: Voor degene die het boek niet gelezen hebben het gaat over een man (Armin) die ontdekt dat hij zijn hele leven al steriel is. Maar hij heeft een zoon van 13. Armin is gefocust uit te vinden met wie zijn 'vrouw' (ze hadden een relatie maar ze geloofde niet in trouwen), Monika, het gedaan heeft.)
~ Elise
Elise, je zegt aan het begin dat je zelf het verschil tussen lectuur en literatuur niet altijd begrijpt, en toch kun je het prima uitleggen. Zowel in het algemeen als specifiek voor jouw boek.
BeantwoordenVerwijderen