Opdracht 2

Ik ben het boek Een hart van steen aan het lezen van Renate Dorrenstein. Ik ben op dit moment nog aan het begin van het boek maar het is al duidelijk dat het een literair boek is. Ik zal dit bewijzen door het te hebben over de opbouw/structuur en de verhaalverloop.

Opbouw / structuur 

Een hart van steen is zeker niet chronologisch en dat word al duidelijk aan het begin van het boek. Er worden twee verhalen door elkaar heen verteld. Ik was eerst erg in de war maar daarna werd het duidelijk dat het om twee verhalen ging. Beide verhalen worden vanuit het perspectief van dezelfde persoon (Ellen) verteld. Het ene verhaal speelt zich vijfentwintig jaar geleden af en het andere in de tegenwoordige tijd.

“Op dat moment sloeg Carlos zijn ogen naar me op. Ik kreeg kippenvel tot op mijn tandvlees toen we elkaar voor het eerst aankeken. Carlos, wilde ik zeggen, je bent goed zoals je bent, echt waar. Maar dat zou een leugen zijn geweest, en met een beklemd gevoel ging ik de soezen uitdelen.

Ook nu nog, vijfentwintig jaar later, bij het zien van een documentaire over brandwonden of soms zomaar, zonder enige aanleiding, vraag ik me af of het ooit goed is gekomen met dat vurige, glimmende vel van zijn keel, zijn borst en zijn linkerarm.”

In dit stuk is heel duidelijk te zien dat het ene verhaal overgaat naar het andere verhaal.

Verhaalverloop

Dit boek is zeker onvoorspelbaar en verassend . Als voorbeeld heb ik de verjaardag van Ellen. Wat een leuke dag moest worden veranderde opeens in een vreselijke dag. 

“’Lieve hemel,’ zei ze, terwijl ze zich plotseling oprichtte, beide handen om haar buik geklemd , ‘ik voel de baby! Voor het eerst! Geef je hand eens, Ellen, voel maar. Is dat geen mooi verjaardagscadeau?’ ‘Ik ook!’ riep Carlos uit. Met uitgestrekte armpjes sprong hij op. ‘Pas op!’ gilde ik. Maar in zijn onstuimige haast bonkte Carlos al tegen het fornuis waarop de fluitketel stond te zingen. De ketel kapeisde. Kokend water gutste op mijn broertje neer en stroomde dampend langs zijn hals en borst. Van pijn en ongeloof sperde hij zijn mond open, hij hapte naar adem en brulde het uit.”

Vervolgens is er veel paniek en wordt Carlos naar het ziekenhuis vervoert waar hij een tijdje blijft. Zeer onvoorspelbaar en verassend dus.

Maar ook is het boek erg origineel. De ouders van Ellen hebben een eigen knipselbureau genaamd Van Bemmel. Dit bedrijf nam de twee middelste etages van hun huis in beslag. Ik ben dit nog nooit eerder tegengekomen in een boek dus daarom vond ik het erg origineel.

Door Cherees Klint.